-
1 sprawić
глаг.• выделывать• вызвать• вызывать• выкликать• дать• делать• завести• наделать• наносить• натворить• оказывать• получить• предрешить• причинить• причинять• производить• сделать• совершать• совершить• составлять• справить* * *sprawi|ć\sprawićony сов. 1. причинить, доставить;\sprawić ból причинить боль; \sprawić kłopot причинить беспокойство, доставить хлопоты;
\sprawić krzywdę komuś обидеть кого-л.;2. вызвать, произвести;\sprawić hałas вызвать шум;
3. устроить, справить;\sprawić wesele справить (устроить) свадьбу;
4. приобрести, купить;\sprawić sobie coś приобрести что-л., обзавестись чём-л, справить posp. себе что-л.; 5. выпотрошить (рыбу, дичь)* * *sprawiony сов.1) причини́ть, доста́витьsprawić ból — причини́ть боль
sprawić kłopot — причини́ть беспоко́йство, доста́вить хло́поты
sprawić krzywdę komuś — оби́деть кого́-л.
2) вы́звать, произвести́sprawić hałas — вы́звать шум
3) устро́ить, спра́витьsprawić wesele — спра́вить (устро́ить) сва́дьбу
4) приобрести́, купи́тьsprawić sobie coś — приобрести́ что́-л., обзавести́сь че́м-л, спра́вить posp. себе́ что́-л.
5) вы́потрошить (рыбу, дичь)
См. также в других словарях:
nowy — nowywi, nowywszy 1. «nie zniszczony, niedawno zrobiony, nabyty; świeżo powstały, świeżo założony» Nowy kapelusz. Nowe rękawiczki, ubranie. Nowy samochód. Nowe meble. Nowe domy, osiedla. Rzecz całkiem nowa, prawie nowa, zupełnie nowa. Wszystko… … Słownik języka polskiego
fundować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, fundowaćduję, fundowaćduje, fundowaćany {{/stl 8}}– fundnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. dk IVa, fundowaćnę, fundowaćnie, fundowaćnij, fundowaćnął, fundowaćnęli{{/stl 8}}, zafundować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wybić — dk Xa, wybićbiję, wybićbijesz, wybićbij, wybićbił, wybićbity wybijać ndk I, wybićam, wybićasz, wybićają, wybićaj, wybićał, wybićany 1. «uderzeniem spowodować wypadnięcie czegoś; wypchnąć, wysadzić, wytłuc, wytrącić coś» Wybić szybę. Wybić dno… … Słownik języka polskiego
głowa — ż IV, CMs. głowawie; lm D. głów 1. «część ciała zawierająca mózg i narządy zmysłów, u człowieka i niektórych małp wysunięta ku górze, u zwierząt ku przodowi» Mała, duża, kształtna głowa. Ludzka, rybia, psia głowa. Głowa ptaka, psa, ryby. Ból… … Słownik języka polskiego
sprawiać — ndk I, sprawiaćam, sprawiaćasz, sprawiaćają, sprawiaćaj, sprawiaćał, sprawiaćany sprawić dk VIa, sprawiaćwię, sprawiaćwisz, spraw, sprawiaćwił, sprawiaćwiony 1. «być przyczyną czegoś, powodować, wywoływać, czynić coś» Sprawiać (komuś) kłopot,… … Słownik języka polskiego
wbić — dk Xa, wbiję, wbijesz, wbił, wbity wbijać ndk I, wbićam, wbićasz, wbićają, wbićaj, wbićał, wbićany 1. «bijąc, uderzając czymś, naciskając coś, zagłębiając coś w czymś, wepchnąć w coś» Wbijać gwóźdź w ścianę. Wbijać słupy w ziemię. Wbić sobie… … Słownik języka polskiego
zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film … Słownik języka polskiego
sprawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, sprawiaćam, sprawiaća, sprawiaćają, sprawiaćany {{/stl 8}}– sprawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, sprawiaćwię, sprawiaćwi, sprawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} czynić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
przynieść — dk XI, przynieśćniosę, przynieśćniesiesz, przynieśćnieś, przynieśćniósł, przynieśćniosła, przynieśćnieśli, przynieśćniesiony, przynieśćniósłszy przynosić ndk VIa, przynieśćnoszę, przynieśćsisz, przynieśćnoś, przynieśćsił, przynieśćnoszony 1.… … Słownik języka polskiego
odczuwać — ndk I, odczuwaćam, odczuwaćasz, odczuwaćają, odczuwaćaj, odczuwaćał, odczuwaćany odczuć dk Xa, odczuwaćczuję, odczuwaćczujesz, odczuwaćczuj, odczuwaćczuł, odczuwaćczuty 1. «reagować doznaniem zmysłowym» Odczuwać głód, zmęczenie. Odczuwać bóle… … Słownik języka polskiego
zapalić — dk VIa, zapalićlę, zapalićlisz, zapalićpal, zapalićlił, zapalićlony zapalać ndk I, zapalićam, zapalićasz, zapalićają, zapalićaj, zapalićał, zapalićany 1. «wzniecić ogień, sprawić, że coś się zajmie płomieniem, zacznie się palić, tlić» Zapalić gaz … Słownik języka polskiego